Nog niet zoals het moet zijn maar al stukken beter.
Als ik op de mat ga piepen dan laat ik weten dat ik eerder naar buiten moet dan de 2,5 uur tussen de wandelingen.
Ik ben ook al wat dikker geworden.
Op 10 april toen ik de eerste stappen bij nieuwe baasjes zette woog ik 11,1 kilo.
Nu op 20 april weeg ik 12,3 kilo. Mijn rug is minder mager en ik ga er iets steviger uitzien.
Ook heb ik nu inhoud gekregen in mijn mannelijke buikzakje haha
Dat is zomaar ineens gekomen en mijn baasjes waren heel verbaasd toen ze dat ineens zagen.
Ik plas nog als een meisje maar ik ga mijn baasjes vast over een poosje verrassen als ik voor de eerste keer mijn poot ga optillen!
Ik gedraag mij goed en ik wordt al vrijer in huis, ik durf steeds meer en soms wordt ik overmoedig met spelen. Maar als mijn baasjes Zachtjes zeggen, dan ga ik likjes geven en vooral als ze Au zeggen. Dan weet ik dat ze het niet leuk vinden.
Zit, Af en Blijf doe ik ook maar soms heb ik geen zin haha.
Als ze met mij gaan wandelen, ga ik soms zitten en wil niet meer verder lopen. Dan ga ik kijken hoe ze raar doen met leuke woordjes en denk ik Zal ik wel of niet verder lopen.
Maar dat spelletje is nu al minder leuk. Als ik stil ga staan of ga zitten, gaan zij ook stil staan en zeggen niets. En kijk ik alleen naar hun rug. Na een paar seconden, soms zelfs een minuut, besluit ik om dan toch maar te gaan lopen want het is niet leuk als ze niets proberen om mij verder te laten lopen.
Kleine kinderen vind ik een beetje eng. Ik loop het liefste met een grote boog erom heen. Ook als ze rustig zijn vind ik ze niet zo leuk. Ik weet niet goed wat ik met deze kleine mensjes aanmoet.
Toch lopen we regelmatig langs kleine kinderen en erlangs lopen gaat al wat beter.
Er was zelfs een jongetje die mij een brokje wilde geven, dat mocht van mijn baasje, en dat heb ik gauw aangepakt en daarna liepen we weer door. Zo leer ik om kinderen ook leuk te vinden.
De auto vind ik ook nog niet zo leuk. Ik moet soms overgeven want ik vind het zo spannend.
Maar daar hebben mijn baasjes nu iets op gevonden! Dat vertel ik in mijn volgende verslagje.
Een week lang heeft 1 van mijn baasjes op de bank in de woonkamer geslapen, dicht bij mij.
Ik slaap in mijn bench 's nachts en dat vind ik een fijn plekje. Overdag staat het deurtje altijd open en als ik niet in mijn uitkijkpost (mand) lig, dan ga ik voor een slaapje zelf mijn bench in. Ik kan allang alleen slapen maar dat wisten mijn baasjes niet, zij zijn ook nog maar beginners. Na een week slapen de baasjes weer boven in hun eigen bed en ik heb heerlijk geslapen in de bench in de woonkamer want ik voel me daar heel veilig. Mijn baasjes zijn trots op mij!!
Boven mij woont Harry de cavia, heel gezellig hoor, zo'n zelfde dik piepbeest als bij het gastgezin Nina en Peter.
En ik lig in mijn mand dus ik heb geen jachtinstinct zeggen mijn baasjes!
Harry is als baby gevonden in een doosje in de bosjes, helemaal in Zeeland.
Hij was net als ik een vondeling die nu een goed thuis heeft. Hij is ouder als ik want hij is al 1,5 jaar.
Ik ben al gewend aan zijn geluidjes en hij fluit echt hard als de koelkast open gaat. Zelf let ik dan ook goed op want daar wordt mijn verse vlees bewaard!
Zijn voerpot met kleine nootjes vind ik veel interessanter en ik kijk altijd toe als hij gevoerd word. De groente en hooi vind ik minder interessant.
Soms gaat de deurbel of komt er post door de brievenbus! Dat vind ik leuk en dan ga ik rustig kijken.
Eerst moest altijd de tussendeur dicht maar als nu de voordeur bel gaat mag deze deur open blijven en wacht ik netjes aan het begin van de gang bij het commando Blijf want mijn baasjes willen niet dat ik per ongeluk zou kunnen ontsnappen.
Had ik al gezegd dat ik, naast een paar ongelukjes in de tuin, helemaal zindelijk ben? Ik loop dan naar de voordeur mat, loop terug naar mijn baasje en herhaal dit nog 2 keer. Zo weten ze altijd dat ik naar buiten moet voor een plasje of poepje.
